درباره هماهنگی دیدارهای تدارکاتی تیم ملی دو موضوع مهم وجود دارد: اول اینکه آیا ما پول لازم را برای دعوت از تیم های بزرگ داریم؟ دوم اینکه آیا روابط دیپلماتیک موثری برای تسهیل در رفت و آمد تیم های نامی وجود دارد یا خیر؟ در مورد مسائل مالی همه می دانیم که فدراسیون اخیرا به طور جدی به چالش کشیده شد و دلیل اصلی آن نیز مباحث مالی بود. پول های زیادی در این فدراسیون حیف و میل شده است: حیف و میل به این معنا که بابت عقد قراردادهایی که به نتیجه دلخواه منتج نشده غرامت های سنگینی پرداخت شده که این هم به بی تدبیری آقایان فدراسیون نشین برمی گردد. به محدودیت های موجود علیه کشورمان واقفیم، این موضوع قابل انکار نیست که دچار تنش هایی هستیم که باعث می شود خیلی از تیم های بزرگ از بازی با ما استقبال نکنند. این اتفاق کاملا غیرفوتبالی است و نمی توان خرده ای به آن گرفت. همه مردم که به خوبی می توانند اتفاقات فوتبالی را کارشناسی کنند، دچار این مقایسه می شوند که چرا تیمی مثل عربستان با بلژیک و ایتالیا باید بازی کند و ما سراغ سیرالئون باید برویم؟ آنها کاملا حق دارند و نظرشان هم کاملا درست بوده و به نظرم این نقد جدی به فدراسیون وارد است. قبول دارم که بازی های دوستانه در آستانه جام جهانی باید از دیدارهای آسان آغاز شود، به بازی های سخت برسد و در نهایت هم به بازی های آسان ختم شود. اما باید شان و منزلت تیم ملی را هم در نظر گرفت. دیدار با الجزایر و تونس دارای توجیه فنی است، سبک بازی آنها به رقیب ما و در نظر گرفتن شباهت ها و اشتراکات باعث می شود بازی با آنها دستاوردهای زیادی برای ما در پی داشته باشد اما در مورد انتقاد به سطح کیفی رقیب فردای تیم ملی با شما و هواداران فوتبال موافقم.