آرشیو دو‌شنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۶، شماره ۶۷۴۵
صفحه اول
۱
اول دفتر

جشن نوروز، امید آینده ایرانی

دکتر حسین ایمانی جاجرمی (جامعه شناس و استاد دانشگاه)

میراث معنوی، داشته های ارزشمند جوامع بشری است و بخش مهمی از هویت آنها را تشکیل می دهد. به عبارت دیگر آنچه هستی اعضای اجتماعات گوناگون را تعریف می کند عناصری است که از گذشتگان و تاریخ برای آنها باقی مانده است.

ایران به عنوان کشوری باستانی و با تاریخی طولانی و پر فراز و نشیب، مجموعه ای بی نظیر و ارزشمند از میراث تمدنی را گردآورده است که بی شک یکی از مهم ترین آنها جشن نوروز است.

رمز ماندگاری نوروز در نیروی حیات بخش و جوانی است. این جشن باستانی با آنکه سال های درازی است که پی درپی آمده اما گویی هر بار جوانتر و پر شکوه تر از پیش پدیدار شده است و به ایرانیان درس ماندگاری، امیدواری و حرکت به سوی آینده ای بهتر را آموخته است.

تلخی، ناکامی و شکست در تاریخ طولانی این ملک کم و بیش بوده اما گویی به مدد میراث معنوی نیاکان و از جمله نوروز درست در آغاز سال نو و روزگار نو، ایرانیان تمام تلخکامی ها و بدی ها را پشت سر گذاشته و با امید روز را نو می کنند.

این چرخه حیات بخش است و باید همچنان که به نسل امروز به میراث رسیده، پاس داشته شده و به نسل های آینده تحویل داده شود.

نوروز همان ایران است و یک پیام مهم آن برای ایرانی ها امیدواری است.

روزگار اکنون سخت غریب می نماید و گویی بشریت با مسائلی سترگ چون تغییرات اقلیمی، رقابت های مخرب اقتصادی، گسترش نابرابری و افراطی گری دست به گریبان است.

البته پرسش این است کی روزگار آرام و به قرار بوده است؟ همیشه مسائلی برای نگرانی و ترس وجود داشته است اما ماندگاری جوامع به امیدواری آنها به آینده ای بهتر و تلاش شادمانه، گسترده و همه جانبه برای رسیدن به آن بستگی داشته است. هرچند دستاوردهای مادی اهمیت زیادی دارند اما چنین به نظر می رسد آنچه جوامع کامیاب را از ناکامان جدا می کند نیروی معنوی و درونی آنهاست که خود را در قالب فرهنگ، ارزش ها، باورها و هنجارهای رفتاری نشان می دهد؛ آنها که جهت گیری شان به سوی آینده ای بهتر است.

ما ایرانی ها نوروز را داریم و با آنکه عمر جهان بر ما گذشته است می توانیم شادمان و پرامید با حرکت به سوی آینده ای مطلوب دوام تاریخ خود را پاسدار باشیم.