اوایل انقلاب، به منظور مبارزه با زمین بازی و زمین خواری، معامله زمین ثبت نمی شد. بنابراین زمین با قولنامه خریداری می شد و معامله بعد از ساخته شدن به ثبت می رسید. تازه، کسی که صاحب خانه بود دیگر نمی توانست خانه خریداری کند. چندسالی که گذشت، دیگر این قانون کنار گذاشته شد. عده ای به جان باغ ها و زمین های ملی افتادند و بسازبفروش ها جیب های خود را انباشتند، اما هدف کسانی که از معامله زمین و ثبت کردن آن جلوگیری کرده بودند، این بود که سرمایه ها به طرف تولید برود. متاسفانه این که نشد، هیچ، چنین اقدامی اثر منفی خود را نیز برجای گذاشت و آن هم «معاملات قولنامه ای» بود. روستاییان آموختند که زمین های هکتاری