ایران یکی از کشورهایی است که با وجود دارا بودن عظیم ترین ذخائر انرژی جهان، همواره با معضل بیکاری، اشتغال و شکاف طبقاتی دست و پنجه نرم کرده است. بخش اعظم این معضلات نتیجه سیاست های توسعه ای کشوری است که رویکرد انسان گرایانه انسانی محور را در حاشیه قرار داده و همواره توسعه فن سالارانه مهندسی محور در آن نگرش غالب بوده است. نتیجه این نگرش وضعیت حال حاضر اینکه کشور با مشکلات تلنبارشده ای در بخش های مختلف از کشاورزی و محیط زیست گرفته، تا صنعت و آموزش و بهداشت مواجه شده که مدیریت ناکارآمد اصلی ترین دلیل آن است. البته فقط این نیست، نادیده گرفتن قواعد جهانی وحتی تاریخی کسب و کار مردم مدارانه نیز یکی