از نظر قرآن، اقتصاد به شرطی می تواند ستون اصلی اجتماع باشد که فلسفه آفرینش را تامین کند؛ بنابراین، اگر این شرط با اقتصاد تامین نشود، اقتصاد نه تنها مایه حفظ و صیانت از اجتماع نیست، بلکه عامل بزرگترین و خطرناک ترین رفتارهای اجتماعی می شود؛ زیرا هر چیزی به همان میزان اهمیت و جایگاه خودش می تواند زیانبار و خطرساز باشد. بر همین اساس، قرآن، رفاه زدگی را به عنوان یک رفتار اقتصادی خطرساز معرفی می کند و از مردمان می خواهد تا از آن رفتار اقتصادی اجتناب کنند؛ زیرا چنین رفتاری نه تنها به اقتصاد به عنوان ستون اصلی و قوام بخش اجتماع ضربه می زند، بلکه رفتارهای اجتماعی را تحت تاثیر مستقیم خود قرار داده و عامل فروپاشی اجتماع از طریق جرم و جنایت و ایجاد و تقویت نابهنجاری اجتماعی می شود.