جودوکاران کشورمان از ابتدای سال تاکنون دو تورنمنت گرندپری در کشورهای گرجستان و ترکیه را تجربه کرده اند که اعزام 16 جودوکار حاصلی جز یک نقره در تفلیس و یک نقره به همراه یک برنز در آنتالیا برای تیم اعزامی کشورمان نداشته است. در رده های سنی پایه نیز نزدیک به 40 جودوکار رقابت های بین المللی آلمان و ازبکستان را پشت سرگذاشته اند که جز یکی دو برنز عایدی برای تیم های اعزامی نداشته و به نظر می رسد حال جودو ایران در همه رده های سنی خوب نیست و نمی توان با بیان ابراز رضایت از عملکردها از سوی مربیان و کادر فنی به سادگی از کنار این نتایج به سادگی گذشت. نگاهی کوتاه به تیم ها و جودوکاران شرکت کننده در همین چند تورنمنت به خوبی ثابت می کند که تیم ملی روند خوبی ندارد و نتایج روز به روز ضعیف تر می شود.در مورد جودو بحث مدال آوری به کنار، جودوکاران کشورمان به لحاظ فنی هم عملکرد قابل قبولی ندارند. جوانی که به زعم کادر فنی نمایش خوبی در این دور تورنمنت داشته، چگونه مقابل جودوکاری 29 ساله که آخرین بار دو سال قبل در یک تورنمنت به نشان برنز دست پیدا کرد با ضربه فنی نتیجه را واگذار می کند.تیم ملی جودو اواخر مردادماه باید در بازی های آسیایی به دیدار رقبای خود برود و ادامه این روند چیزی جز شکست عایدی برای جودو ایران نداشته و نخواهد داشت.متاسفاته اعتماد بیش از حد به مربیانی که چیزی از خود در مدت مدیریت درخشان در فدراسیون جودو به نمایش نگذاشته اند، عامل اصلی همین شکست هاست. استخدام مربی ازبکستانی با حقوق بیش از 5000 دلار و استفاده از او به عنوان مربی تیم ملی و زیرنظر مربی که خود یک قهرمانی هم ندارد چه توجیهی می تواند داشته باشد؟ آیا مربی که به زعم آقایان سابقه المپیکی و جهانی دارد باید زیردست یک مربی با کمترین سوابق فنی فعالیت کند؟ منتقدانی که سال های قبل مدیریت فدراسیون را به برنامه گلخانه ای و اعزام نفرات محدود و... متهم می کردند الان کجا هستند تا از شکست های متوالی و سنگین جودوکاران انتقاد کنند؟ شاید کادر فنیتیم ملی در انتظار مدال ملایی و محجوب در بازی های آسیایی است تا همچنان ضعف های فنی خود را پشت همین مدال ها پنهان کند. مهر