1- ممنوعیت اتباع ایران یا افرادی که در ایران مرتکب جرمی شده باشند، به دو صورت متصور است: اول) صدور قرار ممنوعیت خروج از کشور با عنوان اقدام تامینی به منظور در دسترس نگه داشتن متهم که مدت آن شش ماه و در صورت لزوم و اقتضا با استدلال قابل تمدید است. این نوع ممنوعیت ها به دادستانی کل کشور اعلام می شود و از آن طریق به مبادی مربوط منعکس می گردد و دادستانی مکلف است موارد را به نحوی کنترل کند که در صورت انقضاء مدت، ممنوع الخروجی ادامه پیدا نکند. دوم) ممنوعیت خروج از کشور به عنوان مجازات تکمیلی است. قانون سابق مجازات اسلامی در ماده 728 خود به قاضی اختیار داده بود از مجازات های تکمیلی استفاده کند و ماده