اگر بخواهیم با اغماض و تخفیف، شروع سال 2018 میلادی را به خاک تقویم خورشیدی بکشانیم و تطابقی میان سال آنها و سال 1397 ایجاد کنیم، باید بگوییم این بهار و این سرچراغی به هیچ وجه به کام سینمای جهان نبوده است و در همین دو سه روز اخیر، سه سینماگر برجسته خارجی از دنیا رفته اند؛ به قول فوتبالی ها یک هت تریک اتفاق افتاده، اما سه گله ای غم انگیز.

چراغ اول مرگ در روزهای اخیر را میلوش فورمن، کارگردان چک تبار سینمای جهان روشن کرد؛ سینمادوستان او را با فیلم های ماندگار و موفقی چون «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» (دیوانه از قفس پرید» و «آمادئوس» می شناسند. در اولی که اقتباسی موفق از رمانی نوشته کن کیسی بود، جک نیکلسون نقش بیماری در یک بیمارستان روانی را بازی می کند که علیه پرستار راچد دیکتاتور دست به اعتراض و شورشی همه جانبه می زند. آمادئوس هم که روایت زیبایی از زندگی ولفگانگ آمادئوس موتزارت، نابغه موسیقی و رقیب او آنتونیو سالیری است. فورمن موقع مرگ 86 سال داشت.

ویتوریو تاویانی، فیلمساز مشهور ایتالیایی هم دومین سینماگری بود که در این چند روز اخیر درگذشت. او و برادرش پائولو در عالم سینما به برادران تاویانی مشهور بودند و با هم فیلم می ساختند. پدرسالار، سزار باید بمیرد و سن میکله یک خروس داشت از جمله فیلم های شناخته شده برادران تاویانی است. یکی از مشهورترین ساخته های این دو برادر، فیلم «کائوس» (هرج و مرج» است که در چیچو و فرانکو، زوج کمدین ایتالیایی، حضور متفاوتی در آن دارند. ویتوریو، برادر بزرگتر پائولو بود و موقع مرگ، 88 سال داشت.

آرلی ارمی، بازیگر نقش معروف گروهبان هارتمن در فیلم «غلاف تمام فلزی» هم سومین سینماگری بود که به تازگی از دنیا رفت. غلاف تمام فلزی، اثر مشهور و ضدجنگ استنلی کوبریک است و ارمی در آن نقش یک گروهبان خشن را به زیبایی هرچه تمامتر بازی کرد. ارمی در چند فیلم دیگر همچون کشتار با اره برقی در تگزاس هم این خشونت را در قالب های مختلف بازنمایی کرد. جالب اینجاست او از تفنگداران ارتش آمریکا بود و حتی در جنگ ویتنام هم حضور داشت. همین سابقه هم باعث همکاری اش با فرانسیس فوردکاپولا در «اینک آخرالزمان» (فیلم ضدجنگی درباره حضور شکست خورده آمریکا در ویتنام) شد. ارمی موقع مرگ 74 سال داشت.