معماری که ساختمانی را خلاف جهت باد ساخته یا برای خشت و پی یک پل از مصالح خاص استفاده کرده، هنرمندی که از آجر برای زیبایی نما و ساختمان استفاده کرده یا کاشی کاری و نقاشی های متفاوت را روی بنا کشیده و... براساس آنچه طبیعت در اختیارش قرار داده و البته آنچه نیاز داشته، یک بنا را خلق کرده است. بنایی که از گذشته تا به امروز مانده و حالا ما به آن می گوییم: بنای تاریخی. میراث مادی و معنوی که از گذشته به ما رسیده و قرار است در آینده نیز برای نسل های بعدی بماند. این میراث ارزشمند، نمایش دهنده چگونگی زندگی انسان در دامن طبیعت در قرن های گذشته است. جغرافیای محیط و فرهنگ روزگار دور، در خشت به خشت این بناها خود را نشان می دهد و دریچه ای برای شناخت بیشتر گذشتگان به روی ما باز می کند. همانطور که نگهداری از این آثار و مراقبت از آنها و همه آنچه از ما باقی می ماند، برای نسل آینده محلی برای شناسایی زندگی و روزگار ما است. بناهای تاریخی از این جهت باارزش هستند و همین است که روز جهانی بناهای تاریخی توسط موسسه ایکوموس که سازمان جهانی حفاظت از بناهای به جا مانده است، تعریف شده تا ارزش این بناها یادآوری شود. این میراث همانند محیط زیست، آثار فرهنگی به جا مانده از گذشته و... یک میراث بزرگ است که زیربنا و زیرساخت آینده و برای آیندگان است. کسانی از این میراث بزرگ مراقبت می کنند که به آینده می اندیشند. انسانی که به آینده فکر می کند، گذشته اش را حفظ می کند. توسعه پایدار در سایه همین دریافت و توجه به میراث گذشتگان و انتقال آن به آیندگان است. این میراث شبیه سرمایه ای است که سودش به ما می رسد و هیچ انسان عاقلی سرمایه خود را نابود نمی کند. این روز یادآوری می کند نگهداری و حفاظت از این سرمایه های مادی و معنوی، مسیر توسعه را امن و سالم می کند و این زندگی و میراث فقط از آن ما نیست و باید میراثدار آیندگان باشیم.