ظاهرشان ژولیده و صورت و دست های کوچک شان مجروح و متورم شده بود. وقتی ماموران دست های نحیف و لرزان دخترک را که میان طناب های ضخیم به هم گره خورده بود از هم باز می کردند دردی عمیق چهره اش را درهم پیچید اما هنوز هم می ترسید ناله ای سر دهد. فقط اشک های سه کودک بی صدا روی گونه می غلتید، به محض رهایی به گوشه دیوار پناه بردند. چشمان خیسشان با وحشت اطراف را می کاوید. آشکارا می لرزیدند و باورشان نمی شد کابوس های وحشتناک اسارت و شکنجه پایان یافته باشد.سه دختر و پسر خردسال فرزندان مردی میوه فروش هستند که دو هفته ای در اسارتگاه خانگی تحت شکنجه پدر و نامادری قرار داشتند.