یک افسانه قدیمی ایرانی می گوید خری بود که صبح تا شب خاک کشی می کرد و از دست بی رحمی انسان ها، به ویژه صاحب خود، جانش به لب رسیده بود. یک روز که از بیابان به شهر خاک می آورد، چشمش به یک پوست شیر افتاد. مغز او جرقه زد که بیا این پوست را بر تن خود بکش. آقاخره گاله خاک کشی را از پشت خود بر زمین انداخت، پوست شیر را به خود کشید، سر جوی آب رفت و از دیدن ریخت خود در آب دچار هیجان شد. دوان دوان به شهر آمد. مردم از دیدن او ترسیدند و به خانه های خود پناه بردند. خر به خود گفت: «آخ جون! حالا که قوی شده ام، باید غرش کنم که مردم بیشتر از من بترسند». رفت سر چهارراه و شروع کرد به عرعرکردن. مردم که از او باهوش