انتخاب شهردار تهران موضوعی است که مدتی است نقل محفل هاست. در تهران، این انتخاب فراتر از تعیین یک شهردار برای یک شهر است چرا که این انتخاب در تنظیم نگاهی ملی به آینده توسعه شهری در ایران تاثیر فراوانی دارد. بنابراین، سوال بنیادین این است که انتظار داریم شهردار چه مساله ای را حل کند؟ یا بهتر بگوییم شهردار در کنار شورای شهر و در هماهنگی با دولت مرکزی چه مساله ای را می خواهد حل کند؟

قاعدتا این انتخاب باید معطوف به پاسخ به این سوال باشد. تهران همانند سایر کلانشهرهای ایران دچار دو چالش بنیادین: زیست پذیری شهری و جابه جایی و حرکت در شهر است. عملا، انگاره غالب در مدیریت شهری در ایران فداکردن زیست پذیری شهری برای تامین سهولت امکان حرکت خودرو از مجرای شهرفروشی و آینده شهر بوده است. شگفت آنکه آنچه در این رهگذر مهم نبوده است، کیفیت زیست شهروند و حرکت پیاده است.