گری کوپر متعلق به نسلی از بازیگران سینمای کلاسیک امریکاست که به نوعی نمادی از تیپ های آن دوران امریکایی ها هستند: یعنی مردانی بلند قد، با هیبت و در عین حال آرام. سینمای کلاسیک آن دوران امریکا، در واقع سینمای تیپیکال بود و دو ژانر غالب داشت: یکی وسترن و دیگری نوآر (سیاه). اساسا سینمای ژانر یعنی سینمای تیپ: یعنی بازیگر همیشه باید یک تیپ ثابت داشته باشد. گری کوپر به چند دلیل در راس این نسل از بازیگران قرار می گیرد: نخست به دلیل قد بلند و بعد نوع راه رفتن و آرامشی که در صورتش بود. صورت گری کوپر همان طور که در فیلم هایش پیداست خیلی بی انعطاف به نظر می رسد: انگار هیچ حسی در چهره اش پدیدار نمی شود: نه خشم، نه هیجان و نه آرامش. یک جور خونسردی خاص دارد که این صورت بی حس در عین حالی که یکی از ویژگی های بارز اوست، تا حدی هم ناشی از نوع ستاره سازی های تیپیکال در سینمای امریکاست: سینمایی که متکی به همین اسم ها و ستاره هایی مانند جیمز استوارت، همفری بوگارت، جان وین و در نهایت گری کوپر بود. هر چندگری کوپر شانس این را داشت که چند فیلم غیرمتعارف هم بازی کند اما به هر حال اینها تصویری از امریکایی که آن زمان در حال سلطه همه جانبه بر جهان پیدا می کرد را روی پرده سینما منعکس می کردند. اغلب این قهرمان ها در فیلم های وسترن و سیاه آدم های بلندپروازی بودند که سرانجام به پیروزی می رسیدند. در واقع می توان گفت آن قهرمان ها به نوعی نماینده قدرت سیاسی و اقتصادی امریکا بودند که آن زمان در حال سلطه برکل جهان بود. در نهایت اینکه ویژگی های خاصی که با وجود تفاوت های ظاهری در ستاره های آن دوران سینمای امریکا دیده می شد، یکنواخت بود و در همه ستارگان سینمای هالیوود این برتری به چشم می آمد. در واقع خیلی بازی های هنرمندانه، خلاقانه یا به اصطلاح زیرپوستی به شیوه امروز از آنها دیده نمی شد اما به هر حال آنها ستاره بودند و ستاره ها در آسمان می درخشند تا زمانی که هوا روشن نباشد، به محض اینکه هوا روشن شود، ستاره ها از درخشش می افتند. گری کوپر هم ستاره ای بود که با ظهور سینمای مدرن امریکا، کم کم از درخشش افتاد.