«سرفه شانه های شازده را لرزاند. و شازده شنید که شیشه های رنگی پنجره ها، چلچراغ ها، کاسه بشقاب های روی رف ها، عکس پدربزرگ و مادربزرگ، پدر و مادر، عمه ها و حتی فخرالنساء لرزیدند. و شازده دید که فخرالنساء، دراز به دراز، زیر آن شمد سفید دراز کشیده است و خون دارد به شمد نشت می کند و پهن تر می شود. سرفه کرد و خون دهان و کنار لبش را تر کرد. موش ها رفته بودند. سر شازده زیر بود، روی ستون دست هایش. دست هایش می لرزید. پیشانی اش سرد شده بود. صبح کاذب همه اتاق را روشن کرده بود و از دوردست ها خروس ها می خواندند. شازده عوعوی سگ ها را شنید و صدای حرکت چرخ ها روی قالی و بعد صدای باز و بسته شدن در را... پله ها