قبول دارید جامعه همچنان انقلابی ما استعداد عجیبی در «اپوزیسیون پروری» دارد؟ ابتدا این سوال اساسی را مطرح می کنم که آیا 40 سال برای رسیدن به یک شرایط عادی و تثبیت شده کافی نیست؟ حکومت های پارلمانی، اپوزیسیون را در مقام یک معترض (نه برانداز) نسبت به شرایط موجود قبول دارند. اگر قانون اساسی خودمان را محور وفاق ملی بدانیم، جا دارد تعریف به روز و کارآمدتر و اجرائی تری از «کرامت و ارزش والای انسان» (بند 6 اصل دوم قانون اساسی)، نفی هرگونه ستمگری و... همبستگی ملی (بند ج همان اصل)، تامین آزادی های سیاسی و اجتماعی در حدود قانون (بند 7 اصل سوم)، تامین حقوق همه جانبه افراد از زن و مرد و ایجاد امنیت قضائی