شرایط امروز کشور بیش از گذشته همگرایی آحاد ملت و همچنین نخبگان سیاسی خود را می طلبد. زیرا برجام در شرایط بسیار حساسی به داد منافع ملی رسید. فراموش نکرده ایم که براساس قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل ما که درست و نادرست به خاطر کارکرد سیاسی رئیس دولت نهم و دهم بر ما تحمیل شد، ایران به عنوان ناقض صلح جهانی شناخته شده بود.

پس از مذاکرات دوساله سرانجام در تیرماه 1394 ایران و 6 قدرت جهانی به توافقی به نام برجام برای حل و فصل مساله هسته ای ایران دست یافتند. از آن زمان تاکنون واژه برجام وارد ادبیات سیاسی ایران و جهان شد و تاثیرات شگرف خود را برای ایران، خاورمیانه و جهان نمودار کرد. برای ایرانیان نوعی ثبات در عرصه سیاست خارجی و بویژه اقتصاد ایجاد کرد و کمترین التهاب در عرصه اقتصادی را شاهد بودیم. در زمینه فرهنگی باعث کاهش اسلام هراسی و ایران هراسی شد و در همین مقطع قضیه داعش هم که نوعی خوانش افراطی از اسلام سیاسی بود به فرآیند پایانی خود رسید. همچنین خاورمیانه و جهان شاهد جلوگیری از وقوع یک جنگ احتمالی میان ایران و قدرت های خارجی بر سر غنی سازی اورانیوم شد.

گام برمی دارد و علائم امید در میان ایرانیان و غیرایرانیان به خوبی هویدا بود. استراتژی عزت، حکمت و مصلحت مقام معظم رهبری در تحقق برجام کاملا خود را نشان داد.

با وجود همه فواید برجام برای ایران و جهان، دونالد ترامپ رئیس جمهوری امریکا پس از اوباما، تصمیم گرفت بازی جدیدی را در خاورمیانه شروع کند و برجام را قربانی اهداف سیاسی اسرائیل و عربستان سعودی کند. این در حالی است که خروج ترامپ از قضیه برجام امروز نه منافع درازمدت غرب را تضمین می کند و نه منافع ملی ایرانیان را.

با وجود این ایرانیان به واسطه تعالیم دینی و عقلانیت سیاسی معتقد هستند برجام بدیلی ندارد و باید به آن پایبند بود. هنوز هم اگر درایتی در بقیه کشورهای طرف برجام باشد، بهترین راهکار برای صلح جهانی ادامه آن است. دیدگاه های مقام های 5 کشور دیگر هم نشان می دهد آنان هم متوجه این نکته شده اند، حال در چنین شرایطی امید است جناح های داخلی، رقیبان دیروز هم به این باور برسند که بدیلی برای برجام بهتر از برجام نیست و دست از منازعات و نزاع های بی فایده داخلی بردارند.