در اتاقی که به اندازه یک تنهایی است / دل من / که به اندازه یک عشقست / به بهانه های ساده خوشبختی خود می نگرد / به زوال زیبای گل ها در گلدان / به نهالی که تو در باغچه خانه مان کاشته ای...

فروغ در این شعر به مضمونی اشاره کرده که بعدها بسیار رواج پیدا کرد: «بهانه های ساده خوشبختی». کجا دیگر کسی توانسته چنین مضمونی را به این خوبی بپرورد و جاودانه کند؟ همه ما از این «بهانه های ساده خوشبختی» داریم ولی شاید نتوانیم آن را با این قدرت بیان کنیم. به نظرم اگر کسی بخواهد به مصداق تازه ای از خوشبختی های ساده تازه جمعی در این روزها اشاره کند، باید عبور از فیلتر تلگرام را به عنوان شاهد بیاورد. ما با فیلتر و عبور از فیلترینگ آشنا بودیم، ولی قدرش را نمی دانستیم، این روزها عبور از فیلتر (که قبلا برای مان عادی و پیش پا افتاده شده بود) نوعی «مشغولیات» تازه ایجاد کرده. ساعت ها می نشینیم، انواع فیلترها را روی گوشی نصب (و عزل) می کنیم، کشف می کنیم کدام برای چه نوع گوشی ای خوب است و حتی در چه ساعاتی کدام یک بهتر جواب می دهد. چشم می دوزیم به قهرمان داستان که آن وسط به صورت شکلک های عجیب مارا سرگرم می کند که مباد حوصله مان سر برود و هیجان داریم که این بار کدام یک از این فیلترشکن ها جواب می دهد! بعد هم پز و پیغام می دهیم که: «این یکی کارگر افتاد!» هرچند اصولا دولت مستعجل است و به زودی باید سراغ بعدی برویم. بعید می دانم هیچ شهروند اروپایی، توان درک چنین لذت هایی را داشته باشد. نمی دانم از مسوولان برای سرگرم کردن مردم تشکر کنیم، یا ایجاد هیجانات تازه این چنینی؟! ولی به هرحال از ایشان ممنونیم و بدانند که این روزها خیلی یادشان می کنیم.