بر اساس چارچوب تحلیلی سازه انگارانه در روابط بین الملل، همه کنش های انسانی در فضایی اجتماعی شکل گرفته و معنا پیدا می کند و این معنا سازی است که کمابیش به واقعیت جهان شکل می دهد. براساس این تعریف، سیاست، امری است که ساخته می شود و موضوع از پیش موجودی نیست. در روابط بین الملل، این نوع مذاکرات، بده بستان ها، رفت و آمدها و بحث هاست که مسیر آینده را شکل می دهد. بر این اساس می توان عنوان کرد بعد از خروج امریکا از برجام، خیلی از تحلیلگران و دیپلمات ها در مورد آینده این توافق تصویر کاملا دقیق و مشخصی ندارند. بویژه که آنچه در مذاکرات هسته ای مدنظر طرفین توافق قرار گرفت، جلوگیری از خروج ایران از «برجام»