«صلح، حالتی است که در آن جنگ حکمفرما نباشد». صلح تا قبل از تاسیس ملل متحد، در روابط بین المللی چنین مفهومی داشت؛ اما ملل متحد مفهوم آن را وسعت داد و آن را به عنوان مفهومی مبتنی بر عدالت تلقی کرد. بنابراین از این دیدگاه، دیگر صرفا فقدان جنگ به معنای برقراری و تداوم صلح نیست، بلکه انجام هر عملی که در تعارض با عدالت باشد، ممکن است باعث تهدید صلح و نقض آن شود. این دیدگاه پس از پایان جنگ سرد قوام یافت. سران اعضای شورای امنیت در اعلامیه ای در پایان نشست خود در 31 ژانویه 1992 اعلام کردند امروز دیگر فقدان جنگ و مخاصمه مسلحانه میان دولت ها به مفهوم وجود صلح و امنیت بین المللی نیست.خلیج فارس به عنوان