بی تردید دوران جوانی از آسیب پذیرترین مراحل زندگی است و این امر، از دو جهت قابل تامل است؛ یکی محدودیت تجربه و دیگری غلبه احساسات بر فرد، از این روی احساسات، مالک وجود آدمی می شود و با قدرت او را مسخر خود می کند و جوانان حوادث و رویدادها را از دریچه عواطف می بینند و تفسیر می کنند و در ذهنگاه آنان جاذبه ها و کشش ها، جایگاه خاصی را اشغال می کنند، از سوی دیگر، فقدان تجربیات اجتماعی، موجب می شود این گروه سنی نتوانند معادلات پیچیده محیط ارتباطی خود را به دقت ارزیابی و تحلیل کنند، بنابراین در مواجهه با این گونه مسائل به ساده اندیشی و خوش بینی افراطی کشیده می شوند. یکی از این ساده اندیشی های جوانان در خصوص مصرف سیگار و استفاده از قلیان است.