یکی از اصطلاحات قرآنی «بنی آدم» است. خداوند در قرآن انسان را به عناوین گوناگونی معرفی یا مورد خطاب قرار می دهد. گاه با توجه به ویژگی بدنی و خصوصیت بی مو و کرک و پشم بودنش به بشره و پوست آشکارش اشاره می کند و او را «بشر» می نامد؛ گاه دیگر به ویژگی روانی او توجه داشته و او را «انسان» می نامد (اعراف، آیه 26) که یا اهل انس گرفتن و الفت گرفتن با همه هستی است و یا اهل نسیان فراموشی است؛ و گاه دیگری او را به عنوان «ناس» و مردم می نامد (فاطر، آیه 15) تا موجودیت اجتماعی او را مورد تاکید قرار دهد؛ زیرا «ناس ینوس نوسا، به معنای پیچ و تاب خوردن و در هم رفتن است؛ وقتی به توده در هم تابیده و پیچ خورده مردم نگاه می شود، این معنا به ذهن می آید. از همین رو ناس به توده مردم که جمع شده و حرکتی در هم دارند اطلاق می شود.