آرشیو پنج‌شنبه ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۷، شماره ۶۷۸۲
ماه مهر
۱۱

وصیت حضرت علی(ع) به امام حسن (ع) - 2

مهیا برای سفرآخرت

فرزندم این نامه از پدریست که گرمی آفتاب زندگیش به سردی و غروب می نشیند. معترف به مصائب توانسوز روزگار است و سال و ماه و ساعات از او روی برتافته اند و هر دم به مرگ نزدیک می شود.

پدری که به پیش آمدهای این جهان ناپایدار و بی مقدار، سر فرود آورده و در خانه مردگان سکنی خواهد گزید و فردا به عزم سفری جاودانه از این گیتی کوچ خواهد کرد.

چنین پدری به فرزند جوانش - که آرزومند چیزی است که آن را نمی یابد - سخن می گوید فرزندی که - به هر حال مانند تمام موجودات - هلاک خواهد شد و آماج تیرهای بلا و هدف دردها و رنج ها و گروگان مصائب سخت روزگار غدار است. موجودی که خدنگ های زهرآگین و تلخ را نشانه است و به اضطرار اسیر چنین ناگواری های ناپایدار است.

سوداگر سرای فریب و فساد و وام دار مرگ ها و نابودی ها، هم پیمان و آمیخته با غم ها و قرین و جلیس با محنت ها نشانه و هدف آفت ها و شهید هوی و هوس دیگران و سرانجام... جانشین مردگان است.