آیه کریمه ای که در زمینه تشریع روزه آمده، با نهایت صراحت همین نکته را گوشزد می کند: «کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم، لعلکم تتقون، ایاما معدودات». بر شما روزه مقدر شده همان طور که بر پیشینیان شما مقدر شده بود، با این هدف که شاید شما به راه تقوا درآیید، آدم های باپروا بشوید، آدم هایی که مبالات پیدا می کنند. از لاابالی گری در بیایید، آدم با مبالات بشوید. «تقوا» یعنی مبالات. پروای از انحراف و گناه و این روحیه که انسان در حالت پروای از انحراف و گناه باشد همان تقواست و این همان نتیجه ای است که در این ماه باید به آن برسیم و این همان برکت بزرگ این ماه است.