در حقوق شهروندی تفاوتی بین مسلمان و غیرمسلمان وجود ندارد و تمام آحاد ملت از حقوق برابر برخوردارند. علی علیه السلام در حکومت خود تفاوتی بین مردم قائل نبود و به استانداران خود دستور می داد که به این اصل حکمرانی عمل کنند، از جمله به مالک اشتر آنگاه که او را به حکومت مصر می فرستاد چنین سفارش کرد: با مردم آن سامان از صمیم دل مهربان باش و رافت و رحمت خود را شامل حال آنان بگردان، زیرا آنان از دو کس بیرون نیستند، یا برادر دینی توهستند یا همتای تو در آفرینش. (نهج البلاغه نامه 53)

اما متاسفانه برخی تصور می کنند که شرط برخورداری ازحقوق شهروندی ایمان و اسلام است، چنان که شیخی در زمان لطفعلی آذر بیگدلی - شاعر نامدار - چنین بود و صاحب آتشکده آذر به زیبایی او را نکوهش کرده است:

به شیخ شهر فقیری ز جوع برد پناه / بدان امید که از لطف خواهدش نان داد / هزار مساله پرسیدش از مسائل و گفت / اگر جواب ندادی نشایدت نان داد / نداشت حال جواب آن فقیر و شیخ غیور / ببرد آبش و نانش نداد تا جان داد / عجب که با همه فرزانگی نمی دانست / که حق به بنده نه روزی به شرط ایمان داد