یک عده روزنامه نگار بسیار عصبانی و قدری فارغ از آداب، در سرمقاله 26 اردیبهشت روزنامه «جیم الف»، مطلبی نوشته اند که به مذاق فوج فوج دشمنان «جمهوری اسلامی» بسیار خوش آمده، و بارها و بارها نقل و بازنشر شده است؛ طوری که به نظر نمی رسد نام تابناک این روزنامه، هنوز با این دست محتواهایش همخوان باشد؛ مدتی است که چنین گشته است.

این روزنامه نگار «جیم الف»، در واکنش به انتقادات وسیعی که برای اصلاح عملکرد ضعیف دولت آقای روحانی در قبال پیمان اتمی JCPOA مطرح می شود، راه ساده ای را برگزیده اند؛ منتقدان را یکسره «بی منطق» خطاب کرده اند، و همه دلواپسان این مسیری که ضعیف و نحیف بودنش دیگر بر عالم و آدم آشکار گشته است، حامیان دولت دکتر محمود احمدی نژاد برشمرده اند؛ پس، لابد خوشا به حال مردی که رفت، که عالم و آدم حامیان اویند! سپس، با تماما سیاه قلمداد کردن عملکرد دو دولت نهم و دهم، و تاکید بر این که در طول آن هشت سال «حتی یک نکته مثبت هم به چشم نمی خورد»، تقریبا هر چه از قلم نتراشیده بر آمده است را نثار هر سنخ منتقد پیمان اتمی JCPOA کرده اند. نهایتا فستیوال فحاشی های مندرج در سرمقاله روزنامه «جیم الف» به این ترتیب جمع بندی می شود: «بی منطق»، «موج سوار»، «گستاخ»، «حامیان دولت خودسر»، «جوساز»، «طلبکار»، «حاملان کارنامه سیاه»، «میراث داران مرده ریگ شوم»، «کارشکنان بر سر راه خروج اورانیوم غنی شده از کشور»، «اختلاس های چند هزار میلیاردی»، و «باعث و بانی اوضاع شرم آور».

خب؛ این نحو پاسخ منتقدان را دادن، مطلقا از خوی استبداد به دور نیست، و شاید هم قدری به بیماری روانی راه می برد؛ و این که تراوشات چنین قلم بیماری چطور از مطبوعه ای با نام تابناک «جمهوری اسلامی» سر در می آورد، محل پرسش و هشدار است. به قول با نمک آقای روحانی: «بی منطق ها... فاین تذهبون!»...؛ واقع آن است که منتقدان JCPOA نه «بی منطق» هستند، نه «موج سوار»، نه «گستاخ»، نه «حامیان دولت خودسر»، نه «جوساز»، نه «طلبکار»، نه «حاملان کارنامه سیاه»، نه «میراث داران مرده ریگ شوم»، نه خورندگان «اختلاس های چند هزار میلیاردی»، و نه «باعث و بانی اوضاع شرم آور». نخستین بیانیه دلواپسان، تنها از دولت مدعی شفافیت، خواهان وضوح در مذاکرات بود. آن ها از ابتدا خواهان حقوق ملت بودند، و الان هم چیزی جز صداقت و شفافیت نمی خواهند؛ همین. پرسش آن ها از ابتدا این بوده است که در بزرگ ترین توافق تاریخ این کشور که هنوز حاوی اجزای محرمانه است، چه داده اید و چه گرفته اید که امروز به ذکر و ورد مکرر «تقریبا هیچ / almost nothing» افتاده اید؟

راستی، بیایید در ادامه، دیگر از واژه پارسی «برجام» برای اشاره به آن هستی نحیف که ربطی به رستم دستان ندارد استفاده نکنیم؛ همان واژه انگلیسی برای این سازه «تقریبا هیچ / almost nothing»، زیادی هم هست!

نکته آن است که گمان ندارم امروز، هیچ دانشمند سیاسی ای روی کره خاکی باشد که JCPOA را پس از «بازی پلیس بد و پلیس بدتر» آمریکایی ها و اروپایی ها، چیییییز مثبتی قلمداد کند، مگر آن کسی که با بیان نامناسب خود، حاضر بود برای تحقق JCPOA «پارس کند»! تا پیش از این، البته برخی حاضر بودند، این بازی را برد-برد به حساب آورند، ولی با تحولات اخیر، روشن است که دیگر نمی تواند برد-برد باشد. با این نزول فاحش در حیثیت و دستاوردهای یک طرف، چگونه همچنان برد-برد است؟ اگر هنوز هم برد-برد است، پس واضح است که در آن ابتدا چییییز دیگری بوده است!

آقای روزنامه نگار «جیم الف»، منتقدان JCPOA را در مقابل «ملت» قلمداد کرده اند، ولی واقع آن است که امروز، مردمی هم که تخصصی در دیپلماسی نداشته باشند، با ملاحظه دلار 7000 تومانی درک می کنند که بازی JCPOA اگر از اول هم برد-برد بود، دیگر نمی تواند برد-برد باشد. این که روزنامه نگار «جیم الف»، این را درک نمی کند، او را در مسیر مقابل ملت قرار می دهد، نه دیگران را؛ و پرسش این است که او ملت را دقیقا چه فرض کرده است؟ ما هنوز در نامعادله برد-برد JCPOA، در موقعیت برد هستیم! و در اوج برد است که «آن چییییز را سیمان گرفته ایم» و در عین حال، دلار هم 7000 تومان شده است! حساب دو دو تا چهار تاست برادر! به فرض محال که این چییییز JCPOA در ابتدا همان طور که آقای روحانی آوای «بالمره» سر می دادند، از سنخ برد-برد بود که نبود، حال که سخن از «تقریبا هیچ / almost nothing» است، دیگر اصلا برد-برد نخواهد بود. قدری هوش و سواد ریاضی در فهم مفهوم معادله، به داد یک عدد روزنامه نگار ما خواهد رسید، تا قضاوت منطقی تری داشته باشد.

آقای روزنامه نگار «جیم الف»، دولت پیشین را به رغم دولت فعلی، «خودسر» نامیده است، ولی فراموش کرده است که دولت فعلی، با خودسری هر چه تمام تر، قیمت ارز را در بودجه سالیانه 3500 تومان برآورد کرده است، اکنون «خودسرانه» و به طور رسمی آن را به 4200 تومان ارتقاء داده است، و نهایتا، سخنگوی دولت در گفتگوی «تیتر امشب» 16 اردیبهشت شبکه خبر، آب پاکی را بر دست همه می ریزد و خواستاران ارز برای مصاحبه سفارت را مکررا و سه بار، به پس کوچه های میدان فردوسی برای خرید ارز غیرقانونی تا حتی 40/000 تومان حوالت می دهد، که با اعجاب مجری برنامه روبه رو می شود؛ 40/000 تومان؟!

آقای روزنامه نگار «جیم الف»، منتقدان JCPOA را یکسره در مقابل «ملت» قلمداد کرده اند، و وعده داده اند که «مردم هوشیارتر از آن هستند که فریب این تبلیغات پوچ را بخورند و همواره در موقع مقتضی پاسخ آنها را با آراء خود داده اند و باز هم خواهند داد». این واژه های کم محتوای سیاسی، دردی از نگارنده و روزنامه «جیم الف» درمان نمی کنند. سیاق ریطوریقا (زبان بازی) در این مقاله، همان سیاقی است که برای این دولت پس از پنج سال دیگر نخ نما شده است؛ باز هم «متهم کردن مردی که رفت»...؛ بگذارید بگویم که مردمی که خود را در تشییع پیکر شهید حججی، تمام قامت نشان دادند، چه فکر می کنند و چه فکر خواهند کرد. به رغم فضاسازی ای که در ساخت و ساز این نحو ریطوریقای آشکارا غیرصادقانه ملحوظ است، اولا منتقدان JCPOA محدود به دوستان دولت نهم و دهم نیستند. ثانیا اگر شما مردم گرا و مردم مدار بودید، باید قدری احترام را به انتخاب مردم در سال 84 و 88 چاشنی کار خود می کردید. گیرم، آقای مسیح مهاجری، ضمن چشم بستن به بسیاری از واقعیت ها و رویداد عظیم نهم دی، جای متهم و مدعی را در سال 88 عوض کنند که «گستاخی» خاصی می طلبد، دیگر در مورد انتخابات سال 84 که دار و دسته خود ایشان برگزار کردند چه تعریضی دارند؟ چرا به قول آقای نوبخت، «هیچ گاه دل شما با منتخب سال 84 صاف نشد» و هر چه توانستید برای کارشکنی در کار او انجام دادید؟ پس، شما واقعا و اگر صادقانه سخن بگویید، نگاهی به رای «جمهور» ندارید؛ شما حتی اعتنای برازنده ای به لنگه «اسلامی» نام خود هم ندارید. با این اوصاف، شما به خود اجازه دادید تا بنویسید: «در طول آن هشت سال حتی یک نکته مثبت هم به چشم نمی خورد»؛ شما نه به مردم آن طور که برازنده است احترام گذاشته اید و نه به اسلام. آیا هنوز گمان می کنید که نام شما روزنامه «جمهوری اسلامی» است، یا باید این نام را برای اهل آن واگذارید؟