تام استوپارد در هشتاد سالگی در میان هوادارانش و آنان که به او چهار بار جایزه تونی اهدا کرده اند، یک شکسپیرین (Shakespearean) شناخته می شود. اگرچه او هیچگاه اثری از شکسپیر را روی صحنه نبرده است: اما همواره وام دار او بوده است. جایزه اسکارش را برای خلق چهره ای خیالی از بزرگ ترین درام نویس انگلیسی به دست آورده است و برای آفرینش متونش از شکسپیر عاریه گرفته است. استوپارد را جهانیان با «روزنکرانتز و گیلدنسترن مرده اند» شناختند: نمایشی که به جای تمرکز بر شخصیت هملت، به دنبال دو همکلاسی عجیب و غریبش رفته است تا جهان علم و درام را در هم بتند و اثری بیافریند که در آن اصل عدم قطعیت دراماتیک شود. آنچه استوپارد