خصوصیات و زهد و حکمت سلمان بسیار پیچیده و معنادار است. او در عین زهد و پارسایی، همیشه اعتدال را رعایت می کرد. اعتدالی که از سویی ریشه در میانه روی اسلام، دین آخر زمان دارد و از سوی دیگر در فرهنگ ایران باستان. متاسفانه مورخین به این جنبه های شخصیت سلمان توجه نکرده اند.امام صادق(ع) در پاسخ به ایراد «سفیان ثوری» صوفی که در مدینه به حضورش آمده بود و به لباس سفید و نظیف آن حضرت ایراد می گرفت، پس از توضیحاتی فرمود: شما که فضل و دانش، تقوی و زهد سلمان و ابوذر غفاری را می دانید؟(چرا این گونه سخن می گویید) سلمان وقتی حقوق سالانه خویش از بیت المال را می گرفت، به اندازه یک سال مخارج خود را ذخیره می کرد. وقتی به او اعتراض کردند، ای ابو عبدالله! تو با این زهد و تقوی، در فکر ذخیره کردن مخارج یک سال خود هستی، در حالی که ممکن است امروز یا فردا بمیری و تا آخر سال زنده نمانی! سلمان در جواب گفت: چرا شما فرض مردن مرا صحیح می دانید؟ اما فرض زنده ماندن مرا صحیح نمی دانید؟ فرض اول شما فکر ساده لوحانه و ناآگاهانه ای است، اگر زنده بمانم خرج دارم. بنابراین در فکر آینده هستم.»