در سال های بعد از شهریور 1320 بود که شرایط اجتماعی خاص آن دوران تیپ های مخصوصی را به وجود آورد معروف به داش مشدی ها، کلاه مخملی ها، بزن بهادرها و.. . این داش مشدی ها آدم هایی در محله ها بودند که بعضی از آنها جوانمرد و دستگیر بودند و بعضی دیگر ناجوانمرد و گردنه بگیر. آنها سر گذر خیابان ها می ایستادند، کلاه سرشان را می گذاشتند، یقه باز می کردند، با مردم حال و احوال می کردند و بی دلیل و بادلیل در هر کاری دخالت می کردند. در کنار اینها شخصیت هایی موسوم به «لوطی» هم بودند که ظاهرا قرار بود بازمانده جوانمردان و نیکان سیرتان باشند. کسانی که اصل کار و زندگی شان بر پایه احترام به مردم و یاد بزرگان بود و این را به عنوان سرلوحه زندگی شان هم عنوان می کردند.