پاسبانان خدا در زمین
مهم ترین وظیفه حاکم و سلطان، پاسداری از نظم و امنیت و باز داشتن اراذل و اوباش و سارقان و خلافکاران و جنایتکاران و تجاوزگران به حقوق ملت از اعمال ناشایست است، تا مردم بتوانند در سایه این امنیت به تلاش و کوشش شرافتمندانه برای تحقق آرمان های انسانی خود اشتغال داشته باشند.
علی(ع) به این حقیقت چنین اشاره فرموده اند: «السلطان وزعه الله فی ارضه.» (نهج البلاغه حکمت 323)یعنی سلاطین بازدارندگان یا پاسبانان خدا در زمین اند.
در اندیشه علوی اگر حاکم و سلطان به این مهم ترین وظیفه خود عمل نکند یا اگر خود در زمره تجاوزگران به حقوق ملت باشد، شایسته این مقام نخواهد بود.
سنایی -حکیم غزنوی -به زیبایی به این وظیفه حاکم اشاره کرده و ستم کارگزاران حکومت را نیز متوجه سلطان دانسته است. وی در «حدیقة الحقیقه» می گوید:
تن شود بد چو دل تباه بود
ظلم لشکر ز ضعف شاه بود
چون سر ظلم و جور دارد شاه
برگشاید به ظلم دست سپاه