سکینه شاید تاکنون مسن ترین زن زندانی مالی ایران بوده که به همت کمپین ارمغان آزاد شده است؛ پیرزن 70 ساله ای که در جوانی و تا زمانی که روی پا بود، مستخدم مدرسه بود و خیلی از دخترهای جوان خاطرات خوبی از سال های مدرسه و مادر دوست داشتنی مدرسه، سکینه جان، داشتند.

خلاصه اینکه همه عمر با عزت و آبرو زندگی کرده بود تا اینکه حدودا هشت سال پیش برای عروسی فرزند پسرش از دو صندوق مالی، اعتباری دو مبلغ سه میلیون تومانی وام می گیرد، اما به دلیل عدم تسویه وام و برگشت خوردن چک متاسفانه به زندان می افتد! اما به کمک ستاد دیه سه میلیون تومان در سال اول تهیه و بدهی اول این زن آبرومند ادا می شود! اما سه میلیون تومان دیگری باقی می ماند و در عرض چند سال این بدهی و این وام به دلیل عدم پرداخت به 15 میلیون تومان می رسد.

شاکی دوم سکینه خاتون که همسایه اش بود، ایشان را به زندان انداخت و با کمال تعجب بچه ها هم هیچ کمکی نکردند یا شاید هم گرفتاری های زندگی خودشان مجال کمک به مادر را نداد، اما به کمک کمپین ارمغان در مدت 24 ساعت مشکل سالیان سال سکینه خاتون حل شد. با کمک مردم مبلغ بدهی تامین شد و سکینه به خانه برگشت!

آرزوی او این بود که فقط در زندان نمیرد و آن قدری خدا به او آبرو و عزت بدهد که به خانه اش برگردد و چندسال باقی مانده از عمرش را زیر سقفی امن سپری کند.

سکینه می گفت کاش آدم ها فکر نکنند گرفتن وام به همین سادگی است، اگر توان بازپرداختش را نداشته باشند، این گلوله هی بزرگ تر می شود و یک جایی راه نفسشان را می گیرد!

داستان سکینه آن قدر سهل و درعین حال ممتنع بود که با شنیدنش این جمله مرتب در ذهن ما تکرار می شود: مگر ممکن است؟ مگر ممکن است؟ مگر ممکن است؟