فقط وقت اتفاق و حادثه نیست که این بخش از «پیامبر و دیوانه» در ذهن جریان می گیرد: «بارها از شما شنیده ام از کسی که دست به خطایی می زند چنان سخن می گویید که گویی یکی از شما نیست، ناشناسی است در میان شما که ناخوانده به جهان شما پانهاده است.» گویی همیشه دنبال مقصر می گردیم تا همه کاسه ها را بر سر او بشکنیم. مدت هاست مسوولیت های اجتماعی مان را رها کرده ایم... اما در عوض انتظار داریم مسوولان درست و دقیق کارشان را انجام دهند. ماجرایی در یکی از مدرسه های تهران رخ داده است. همه، حواس شان به آنچه در این مدرسه روی داده متمرکز شده است. حق هم دارند، اتفاق کم اهمیتی نیست. به ویژه آنکه برخی مکان ها برای ما