مسجد و مدرسه جامع زنجان معروف به مسجد سید، در قرن سیزدهم هجری قمری (سال 1242) در دوره قاجاریه توسط یکی از پسران فتحعلی شاه قاجار به نام عبدالله میرزا دارا که مرید آیت الله سیدمحمد مجتهد سردانی بود، ساخته شد تا مرکز تدریس، اقامه نماز و مراجعات مردمی این مجتهد زنجانی باشد. از آن زمان تاکنون خاندان حسینی زنجانی تولیت مسجد را به عهده دارند. این مسجد که در قلب بافت قدیمی شهر و در مکان مناسبی از نظر دسترسی قرار گرفته است، از سمت غرب با بازار قیصریه، از سمت شرق با کوچه مسجد سید و از سوی شمال با خیابان امام خمینی و سبزه میدان در ارتباط است. این مسجد در دوره زندگانی بانی آن به نام های مسجد دارا، مسجد سید، مسجد سلطانی و مسجد جمعه نیز خوانده می شده است. این مجموعه تاریخی که در شمار بزرگ ترین و زیباترین مساجد و مدارس دینی زنجان است، یکی از بناهای ارزشمند ساخته شده براساس طرح مساجد چهار ایوانی است. ایوان های چهارگانه ای که در چهار ضلع مسجد به شکل قرینه قرار گرفته اند، بیشتر از هر چیزی در صحن مسجد خودنمایی می کنند. صحن این مسجد مانند سایر مساجد چهارایوانی، به شکل مربع - مستطیل است. اگر اهل مطالعه هستید، کتابخانه حسینی نیز در طبقه فوقانی این مسجد قرار دارد. این بنا با شماره 1056 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.