پایه گذار حراج تهران، معتقد است بعد از هشت دوره این حراج نقش مهمی در بهبود اقتصاد هنر ایفا کرده است.

علیرضا سمیع آذر به ایران آرت درباره رشد حراجی تهران گفته: در اولین حراج های تهران به دلیل محدود بودن خریداران، آثاری از هنرمندان معاصر، اساتید مدرنیست و چهره های شاخص هنر کلاسیک ایران، همراه با هم معرفی می شدند. اما بتدریج تفکیکی پیش آمد که هنرمندان معاصر از هنرمندان مدرنیست و پیش از مدرن جدا شدند.

او به تحول دیگری در این روند فکر می کند و تفکیک حراج کلاسیک از حراج مدرن را ضروری می داند چون معتقد است: ما باید بتوانیم حراج را از نظر گزینش آثار، منسجم تر و با تعریف روشن تری ارائه کنیم تا این روند به مجموعه دارانی که آثاری را در حوزه های مشخصی گردآوری می کنند، تمرکز و دقت بیشتری برای انتخاب بدهد. در عین حال، وقتی تعداد حراج ها زیاد می شود، تعداد هنرمندانی که می توانند در آنها حضور داشته باشند هم افزایش پیدا می کند