اوفورکتومی یا جراحی برداشت تخمدان معمولا به عنوان بخشی از جراحی برداشت رحم یا هیسترکتومی انجام می شود.

این جراحی مختص کسانی است که مبتلا به سرطان تخمدان، آندومتریوز، کیست، آبسه لوله ای تخمدان یا سایر بیماری های مربوط به اندام های تولیدمثل باشند. انجام این جراحی همچنین ممکن است روی کسانی انجام شود که احتمال وقوع سرطان تخمدان در آنها بالا تشخیص داده شده باشد. معمولا وقتی اوفورکتومی به منظور جلوگیری از ابتلا به سرطان انجام می شود، هر دو تخمدان را برمی دارند. اما اگر اوفورکتومی به خاطر مشکلاتی مانند کیست انجام شود، معمولا ترجیح بر این است که فقط همان تخمدان دارای کیست برداشته شود. اوفورکتومی به دو روش انجام می شود: یکی به روش لاپاراتومی که با ایجاد یک برش بزرگ در ناحیه زیر شکم همراه است و دیگری به روش لاپاراسکوپی که هم درد کمتری دارد و هم دوره نقاهت آن کوتاه تر است. اما این که اوفورکتومی به چه علتی انجام می شود، روی روش انجام جراحی تاثیر دارد. اگر هر دو تخمدان برداشته شوند، فرد بلافاصله دچار علائم یائسگی خواهد شد. این علائم عبارت اند از گرگرفتگی، مشکلات حافظه، تغییرات خلقی و خشکی واژن. درحالی که اگر یائسگی به طور طبیعی اتفاق بیفتد، این علائم به طور تدریجی در فرد ظاهر خواهند شد. چون اوفورکتومی موجب نازایی می شود، به کسانی که مایل اند فرزندی از خودشان داشته باشند، توصیه می شود که تخمک هایشان را پیش از انجام جراحی فریز کنند. کاهش ناگهانی سطح هورمون استروژن نیز می تواند روی حالات روحی و روانی فرد تاثیر بگذارد. مدت نقاهت این جراحی بین دو تا شش هفته است. اما اگر اوفورکتومی به عنوان بخشی از جراحی هیسترکتومی انجام شده باشد، مدت نقاهت طولانی تر خواهد بود. گفته شده است که انجام این جراحی در کسانی که مبتلا به جهش های ژنتیکی افزایش دهنده خطر ابتلا به سرطان تخمدان باشند، می تواند تا 90 درصد از وقوع سرطان تخمدان جلوگیری کند.