به توصیه پزشک باید در طی روز به میزان زیادی آب می نوشید. تصمیم گرفته بود که به جای آب لوله کشی از آب معدنی استفاده کند. نوشته های روی برچسب چند بطری آب معدنی را خواند و با عناوین مختلفی روبه رو شد. اما این واژه ها چه معنایی داشت و به کدام یک باید اعتماد می کرد؟

فقط آب معدنی طبیعی : آب معدنی طبیعی از چشمه های زیرزمینی به دست می آید که معمولا به دلیل نظارت های مستمر تحت تاثیر سموم شیمیایی و فاضلاب قرار ندارد و از نظر میکروبیولوژی دارای کیفیت مناسب و در مقایسه با انواع آب های بطری شده دارای بهترین کیفیت است. اما آب چشمه که در روستاها استفاده می شود اغلب نظارت نشده بوده و میزان مواد شیمیایی و معدنی آن تعیین شده نیست و گاهی بیماری زا می شود.

مقایسه آب آشامیدنی و فرموله شده : معمولا میزان املاح آب های فرموله از آب معدنی ها کمتر است و برای بیماران کلیوی مناسب تر خواهد بود. جدول املاح و سختی آب که روی بطری ها درج شده می تواند راهنمای بیماران باشد. آب هایی که واقعا معدنی هستند به دلیل املاحی که دارند برای بیماران کلیوی محدودیت مصرف داشته و نباید جایگزین آب معمولی شوند. اغلب آب های معدنی سدیم بالایی داشته و بیماران دچار پرفشاری خون باید در مصرف آن محتاط باشند.

آب معدنی با کلر ضدعفونی نمی شود: آب های بطری شده اغلب به روش فیلتراسیون، تصفیه ازنی، تابش اشعه ماورای بنفش یا تصفیه اسمزی ضدعفونی می شوند و در نتیجه کلرزنی و خطرات ناشی از پرکلرین در این نوشیدنی ها وجود ندارد، اما احتمال این که آلودگی شیمیایی داشته باشند وجود دارد.

آب معدنی هم نیترات دارد : آلودگی های شیمیایی نظیر سرب، جیوه، کادمیم، نیترات و... در اثر تصفیه، جوشاندن یا ضدعفونی کردن از بین نرفته و اثرات خطرناک آن همچنان وجود دارد. البته باید بدانید ترکیبات آب معدنی های مجوزدار به طور مستمر آزمایش و کنترل می شود و مصرف برندهای معتبر آب معدنی که تائیدیه وزارت بهداشت دارند هیچ مشکلی ایجاد نخواهد کرد.

تاریخ مصرف آب معدنی: تاریخ انقضای مصرف آب معدنی حدود یک سال است که البته توصیه شده این نوع آب ها به دلیل شرایط نگهداری نامناسب در مغازه ها و مهاجرت یون ها از ظروف پلاستیکی به آب بیش از شش ماه نگهداری نشوند.