اهل موسیقی، همگی شهرام صارمی را با راستی و پایمردی و عشق و ایثار و جوانمردی می شناسند. در تمام این سال های تلخ کسی را ندیده ایم که در میان تمام تلاطم های زمانه جز به نیکی و خیر از او یاد کند. از میان تمام کسانی که گذرشان به فرهنگسرای ارسباران خورده باشد، کسی را نمی شناسیم که از عشق و لطف او بهره ای نبرده و در دل، نشانی از مهر و نیکی صارمی به یادگار نداشته باشد. دیروز دست به قلم شده بودم تا یادداشتی در شان شخصیت نازنین هنری او بنویسم اما در همان زمان پیرامون رفتن و ماندن صارمی در ارسباران بحث هایی در جریان بود که توان تحلیل از من می ربود و بر صبوری تاکید داشت. تا الان که دقایقی از سه نیمه شب