آب دریا پسروی کرده آن هم نه 100 متر و 200 متر بلکه چند کیلومتر. زمانی آب خودش را به موج شکن های بندرترکمن می رساند ولی حالا نه. باید دست را سایبان و چشم ها را تنگ تر کرد برای دیدن ساحل جدید دریا!

انگار دریا با آدم ها قهر کرده و از آنها فاصله می گیرد؛ این را می شود از زباله هایی که روی زمین لخت و عریان از آب باقی مانده به چشم دید. زمینی که روزی امواج خود را به موج شکن ها می کوبیدند حالا شده زمینی شبیه به سایت دفع زباله! هر جایش را نگاه می کنی پر است از بطری های آب معدنی، بطری های شیشه ای، پاکت های چیپس و پفکی که لابه لای علف ها از زمین بیرون زده اند.