بستر رودخانه، دور زورخانه پارک شهدا، توی خانه های نیمه ویران با حفره های باقیمانده از دستگاه های کشف گنج، کوچه ماست بندی، حیدری، هادی آباد، چوبیندر و... را برای یافتن پاتوق های مصرف مواد قزوین و رو به رو شدن با آنهایی که آخرین راه را برای دور زدن مشکلات انتخاب کرده اند می گردم. اینجا هنوز می شود در شهر و نه در حاشیه ها، بوی دود و رد خون تزریق را پیدا کرد؛ پاتوق هایی فرش شده از وسایل مراقبتی و سرنگ در کوچه پس کوچه های شهر قزوین. معتادهای ترسیده که از گوشه دیواری سرک می کشند و در چشم بهم زدنی غیب می شوند، داستان عجیب فقر و بیکاری در این شهر است که تبدیل به هیولای لاغر اعتیاد شده است.