برخی معترض ا ند، می گویند چرا برای گفت وگو می روی سراغ بازیگرانی که از شرایط زندگی گلایه مندند و بیکار و خانه نشین شده اند! می گویند، وقتی جیک جیک مستونشون بود چرا به فکر زمستون نبودن؟ وقتی سرکار بودند و دستمزدهای آنچنانی می گرفتند چرا به فکر ایامی نبودند که دیگر کسی سراغشان را نمی گیرد و کفگیر بازیگری به ته دیگ می خورد! راستش آنهایی که این حرف ها را می زنند، اگر در شرایطی شبیه همین بازیگران قرار بگیرند، همین واکنش ها را نشان می دهند. گلایه می کنند که چرا دیگران فراموششان کرده اند و چرا کسی به دادشان نمی رسد. واقعیت این است که ذات بشر فراموشکار و قضاوت کننده است وگرنه در شرایط جامعه ما چه کسی