نقد، هم روح پدیده ها را جلا می دهد و هم جسم شان را. در زمانه ما تصور جامعه بدون نقد کم وبیش غیرممکن است. در غیاب نقد و نقادی فساد فراگیر می شود و چه خطری بالاتر از این؟ اما این هم هست که نباید نقد را با نق اشتباه گرفت. نقد کردن یک چیز است، نق زدن یک چیز دیگر. نقد مصالحی را در نظر می گیرد و رو به سوی تعالی دارد، نق زدن اما کاری است معمولا فقط برای خالی نبودن عریضه.

بالاتر از اینها اما، دفاع از کیان نقد و نقادی است. در ذات نقد میل به اصلاح نهفته است و تصور یا توقع عمومی از کسی که دست به نقد می زند، این است که مصلح باشد. متاسفانه گروه یا قشر اجتماعی- شاید- جدیدی در ایران شکل گرفته که هدفش