بعد از سه روز که از بیمارستان و حاشیه های دوره نقاهت آزاد شدم قرار شد به دیدن شهرهای نبل و الزهرا برویم. نبل و الزهرا در شمال شهر حلب قرار دارند و برای رسیدن به آنها ابتدا باید به سمت غرب و بعد به سمت شمال حرکت می کردیم. در فاصله کمی که از شهر حلب خارج شدیم به روستای شیخ نجار رسیدیم؛ روستای شیخ نجار محل قرار گرفتن شهرک صنعتی شیخ نجار بود که راهنما می گفت این شهر قطب اقتصادی کشور سوریه است. حتی عده ای می گویند یکی از دلایلی که ترکیه در حمله تروریست ها به حلب همکاری کرد؛ تخریب شیخ نجار بود.

این شهرک و صنعت پارچه اش زمانی طعمه ای برای ترکیه بود، آنها می خواستند حلب را بعد از سقوط بخشی از خاک خود کنند. این شهرک صنعتی به عنوان قطبی برای تولید پارچه و محصولات دیگر سوری در کشور شناخته می شد. حتی برخی از روایت ها می گوید شیخ نجار وقتی سقوط کرد خیلی از تجهیزات کارخانه های تولیدی اش توسط ترک ها ربوده و به ترکیه رفت. ترک ها که سال ها به شیخ نجار به عنوان یک رقیب برای محصولات ترک خود نگاه می کردند، توانسته بودند به بهانه جنگ این شهرک را از میان بردارند. بعد از چند کیلومتر به زندان حلب رسیدیم؛ زندانی که در زمان جنگ 6000 نفر در آن اقامت داشتند و نزدیک به دو سال در محاصره مقاومت کردند. مواد غذایی و پشتیبانی در این مدت توسط هلی کوپترها به داخل زندان می رسید. جالب است که بدانید از این 6000 نفر، 1500نفر نیروهای نظامی و به اصطلاح زندان بان و بقیه زندانی های دوره های مختلف کشور سوریه بودند. جاده مسیر با این که بازسازی شده باز هم دست انداز دارد؛ وقتی به کمربندی شمالی حلب وارد می شویم به یک دوراهی می رسیم؛ یک طرف آن به سمت نبل و الزهرا و یک طرف دیگر آن به تل جبین می رسد. تل جبین دو مسجد به نام امیرالمومنین(ع) و ابوبکر صدیق بود. وقتی داعش به آن منطقه رسید مسجد امیرالمومنین(ع) را با خاک یکسان کرد و تنها مناره اش را باقی گذاشت؛ مناره مسجد به خاطر ارتفاعی که داشت به همه منطقه مشرف بود؛ برای همین همچنان پابرجا بود. اما مسجد ابوبکر صدیق همچنان سالم بود و...