تاریخ را که بخوانی می بینی همیشه بدتر از این هم بوده، در ایران و در همین تهران، وقتی با طای دسته دار می نوشتندش و عکس ها سیاه و سفید بوده، دو بار که هر بار ماه هایی طولانی و تمام نشدنی بوده، قحطی آمده. هر دوبار هم در پی خشکسالی؛ بد حادثه این خشکسالی می خورد به جنگ جهانی و آب و خون به هم می آمیزد. به سبب همین خشکسالی ها و قحطی ها در ایران، یک بار در سال های 1249 تا 1250، 10درصد جمعیت و یک بار هم 25 تا 40 درصد جمعیت در سال های 1296 تا 1298 از دست می روند. مردم - بر خلاف تصور رایج - به جان هم افتاده اند و گوشت مردار و گوشت خر خورده اند که زنده بمانند. بر طبق گزارش ها مردم با سگ های گرسنه بر سر لاشه دعوا می کرده اند. اما تاریخ کار خودش را می کند؛ سرد و بی رحم می گذرد.