با پایان یافتن جام جهانی فوتبال و برنامه های ورزشی تلویزیون، آنچه بیشتر خودنمایی می کرد جدا از خودی نشان دادن بازیکنان و مربیان، اصرار به تبلیغ بیش از اندازه اپلیکیشن هایی بود که از فرط گفتن زیاد، خواه ناخواه، گونه ای شرطی شده بودند، مخاطبان ناخودآگاه در پس ذهنشان منتظر آن می بودند که از مجری، درباره ستاره های تکراری، تکرار بیشتری بشنوند که در نهان نوعی همذات پنداری غیرمستقیم با گوینده و ابزار مورد تبلیغ پیدا نمایند که لامحاله به سمت و سوی آن رهنمون و رهسپار خواهند شد. پر واضح است مدیران تلویزیون و گروه تبلیغ کننده آگاه هستند که در چه مدیوم و بازه ای باید دست به توصیف ابزارشان زنند که کارایی