اصلاح طلبان و جریان اصلاحات این روزها با دو چالش عمده رو به رو هستند. یک چالش درون جناحی که به تشکیلات و سازوکار تصمیم سازی و تصمیم گیری آنها باز می گردد و دوم چالشی در مورد مخاطبان و بدنه اجتماعی حامی این جریان که به نظر می رسد با توجه به عملکرد دولت روحانی ناامید شده اند.

در مورد چالش اول سعید حجاریان و محمدرضا تاجیک هر کدام ایده هایی مطرح کردند که درست در تضاد با یکدیگر بود. بطور کلی سخنان سعید حجاریان را عمدتا ناظر بر بحث اجرایی و تشکیلاتی جریان اصلاحات می دانم و فکر می کنم امری است که می تواند مورد توجه قرار بگیرد. سخنان محمدرضا تاجیک اما عمدتا مربوط به مسائل گفتمانی است و به بدنه اجتماعی ارتباط پیدا می کند که می تواند صحبت های درستی باشد اما من معتقدم سخنان حجاریان ملموس تر و در فضای حقیقی و سخنان تاجیک اغلب انتزاعی است.