آرشیو یک‌شنبه ۷ امرداد ۱۳۹۷، شماره ۴۱۴۶
صفحه اول
۱
سرمقاله

امیدواری در سایه آزادی و عدالت

غلامعلی رجایی

سید حسن خمینی، نوه بنیانگذار جمهوری اسلامی روز گذشته در سخنرانی خود به نکته مهمی اشاره کرد که می توان نمود و نمونه های آن را در شرایط امروز کشور دید و بررسی کرد. ایشان در سخنرانی خود تاکید داشت که «مراقب باشیم، به اسم عدالت، آزادی را به قربانگاه نبریم.» باید هشدارها و دیدگاه های ایشان را جدی گرفت چرا که یادگار امام به نوعی پرچم داری مکتب امام است، مکتبی که باعث شد ملت ما از یوغ استبداد رژیم دست نشانده امریکا آزاد شود و طعم شیرین آزادی و استقلال را بچشد. روز گذشته سید حسن خمینی در خلال صحبت ها به نکاتی اشاره کرده که باید نخبگان آن را تجزیه و تحلیل کنند. اما در رابطه با اظهارات ایشان چند نکته و مثال به نظر می رسد که لازم است بیان شود.

نکته اول این است که این بیانات معطوف به شرایط حساس کنونی است. در حال حاضر ملت و کشور در فراز حساس تاریخی قرار دارد. نمونه حساسیت کم نظیر این شرایط را در ملاقات وزیر خارجه امریکا با جمعی از ایرانیان خارج از کشور و حضور غیرایرانی ها در این نشست شاهد بودیم. پمپئو در این دیدار به صراحت اشاره می کند که امریکا مایل به دخالت در ایران است. کشورهای غربی از مواردی که در افکار عمومی تاثیرگذار است همچون رانت و فساد استفاده می کنند تا عملیات روانی ایجاد کرده تا مردم را به این نتیجه برسانند که انقلاب ایران بی نتیجه بوده و به مردم القا کنند سرانجام پنجه در پنجه غرب افکندن چیزی جز سرافکنده شدن نیست. این افراد تمایل دارند میان حاکمیت و ملت دوگانگی ایجاد کنند. در چنین شرایطی باید هم عدالت و هم آزادی در کشور جاری و ساری و دقیق و درست محقق شود تا عملیات روانی دشمن شکست بخورد.

نکته دوم این است که اگر مردم به نشانه اعتراض بلند می شوند و به برخی ناکارآمدی ها که کسی منکر آن نیست و مسوولان هم به آن اذعان دارند: باید مسوولان در برخورد موضوعات اعتراضی باز هم حدود آزادی و عدالت را رعایت کنند. برای نمونه موسسات مالی که مثل قارچ یک شبه رشد می کنند، پول مردم را به دست می گیرند بعد پس نمی دهند و دولت در مقابل خیزش عمومی قرار می گیرد و در نهایت مجبور می شود که از خزانه، این پول را پرداخت کند. مردمی که علیه این سیاست ها بلند شده اند، حق دارند اما نباید نادیده گرفت که چه روندی باعث بروز این مشکلات شده است. در این مثال هم می توان رابطه عدالت و آزادی در دوره حساس کنونی را دید چه آنکه عدالت این است که این افراد به حق شان برسند اما نباید به بهانه برخورد با متخلفان، آزادی های سیاسی و اقتصادی را نادیده گرفت تا عدالت محقق شود.

بحران آب مثالی دیگر برای تشریح این گزاره است که می توان با عینکی دیگر عدالت و آزادی را دید. اگر مدیریت نشود، بحران امنیتی و سیاسی می آفریند. اگر مردم به این کمبود آب اعتراض کنند حق دارند و باید هم اعتراض کنند اما این اعتراضات نباید منجر به این شود که اپوزیسیون خارج نشین قرار است عدالت یا آزادی با خود به همراه بیاورد. مردم نباید این پالس را برای خارج از ایران بفرستند که کسی یا کسانی از بیرون بیایند و برای آنها عدالت و آزادی به ارمغان بیاورند. حق مردم را باید خود مردم بگیرند و از مسوولان دلسوز نظام مطالبه کنند.

موضوع سوم این است که در بیانات یادگار امام نکات پنهانی وجود دارد و آن این است که الان مداخله خارجی ها در مسائل ایران به شدت مشهود است. برای نمونه زمانی که نخست وزیر اسراییل پارچ آبی را به دست گرفت و گفت ما به شما در مورد بحران آب کمک خواهیم کرد اما این ظاهر ماجرا بود و آنها می خواستند این تصور را القا کنند که مسوولان جمهوری اسلامی حتی در تامین آب شرب مردم با مشکل مواجه هستند. باید بدانیم که خارج نشینان به دنبال حق مردم نیستند بلکه به دنبال تغییر نظام هستند و باید مسوولان این موضوع را درک و سعی کنند مرز میان آزادی و عدالت رعایت شود. البته که ما بحران آب خرمشهر را نمی توانیم نادیده بگیریم که از شرمندگی های نظام جمهوری اسلامی است و باید همه مسوولان توجه داشته باشند که اگر می خواهند عدالتی را محقق کنند نباید آزادی را ذبح کرد.

رابطه عدالت و آزادی در جمهوری اسلامی ایران بسیار قوی و عمیق است و تنها در مثال های موجود نمی گنجد حتی در بحث آزادی های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی هم مثال های قابل ذکری وجود دارد. در پایان معتقدم در سه قوه به خصوص در قوه قضاییه و مقننه باید مراکزی پیش بینی شود تا از حدود آزادی و عدالت پاسداری کند و هر کجا که یکی برای دیگری قربانی شده حتما واکنش نشان دهد چرا که با رعایت حدود آزادی و عدالت می توان مردم را به آینده امیدوار کرد.