در رابطه با تاب آوری اجتماعی نخستین نکته ای که باید مورد توجه قرار داد، نوع ارتباطاتی است که توسط طرح چنین مفاهیمی تحریف می شود. به معنای دیگر یک سیستم اجتماعی برای عملکرد خود به سازماندهی خاصی متکی است و تلاش می کند که از این طریق نیازهای خود و اجزای خود را رفع کند. گاهی نوع این طراحی و سازماندهی، به گونه ای است که شکل حوزه هایی از معنا سازی زندگی و آزادی کنشگران خود را هم نفی می کند. در اینجا مباحثی مطرح می شود که هدف آن تغییر شیوه تفکر کنشگران به نحوی است که متوجه مسائل خود نشوند و همچنان در مسیری که نظام اجتماعی تعریف می کند گام بردارند. به این ترتیب شاهد نوعی تحریف ارتباطات به شکل سیستماتیک