داستان های آل احمد با آیرونی* (irony) همراه است، آیرونی شکل های گوناگون دارد. آیرونی آل احمد ریشخند توام با طنز و کنایه است. در ادبیات آل احمد خواننده شاهد حضور گسترده شخصیت های داستانی نه چندان متنوع اما پرماجرا است که نقادانه و از جایگاهی بالا به محیط پیرامون خود توجه دارند. لازمه آیرونی از بالا نگاه کردن و یا به عبارتی با فاصله نگریستن است. شاید به همین دلیل هم بسیاری خدایان، هنرمندان و روشنگران را از جمله آیرونیست ها می دانند که با فاصله به مخلوقان خویش می نگرند. ذهن منتقد آل احمد با طنز و کنایه همراه است و او این را در قالب شخصیت های داستانی به نمایش درمی آورد.** نقادی اگرچه آل احمد را