آرشیو دو‌شنبه ۸ امرداد ۱۳۹۷، شماره ۵۱۶۵
سلامت
۱۴
نسخه

باید و نبایدهای درمان با انسولین

دکتر رضا کریمی

انسولین داروی بسیار موثر و مفیدی برای درمان دیابت است. ورود انسولین های قلمی به بازار دارو و سهولت استفاده از آن موجب افزایش استفاده از انسولین در بیماران دیابتی شده است.

اما در چه شرایطی بیمار دیابتی حتما باید ازانسولین استفاده کند و در چه زمانی استفاده از انسولین اشتباه است:

به هیچ عنوان مصرف انسولین ایجاد عادت و وابستگی نمی کند و هر زمان که پزشک تشخیص دهد بیماری با داروی خوراکی کنترل می شود، می توان انسولین را قطع کرد.

در بیمارانی که دچار نارسایی کلیه هستند یعنی اوره و کراتینین افزایش یافته است، به موازات بدتر شدن سیر بیماری کلیوی باید داروهای خوراکی ضد دیابت را کم کم قطع کرد و انسولین را جایگزین کنیم.

بیمارانی که به مدت بیش از 20 سال مبتلا به دیابت نوع 2 هستند بتدریج دیگر به داروها پاسخ نمی دهند و در فرصت مناسب باید مبادرت به شروع تزریق روزانه انسولین برای آنان کرد.

برخی بیماران دچار دیابت بشدت لاغر می شوند. در این دسته از بیماران اگر قند خون خیلی بالا باشد، می توانیم با تجویز انسولین، وزن مناسب را دوباره به بیمار باز گردانیم.

اکنون می خواهم مواردی را بازگو کنم که فرد دچار دیابت نیاز به انسولین ندارد و متاسفانه بسیار دیده شده که به اشتباه برای این فرد درمان با انسولین شروع شده است:

در افراد چاق دلیل اصلی دیابت چاقی و پر خوری است. این بیماران گاهی دچار قندهای بالا می شوند و برخی پزشکان به اشتباه به آنان انسولین تجویز می کنند. در این گروه بیماران راه حل بهتر شدن وضعیت بیماری و کاهش قند، اجتناب از پرخوری و کم کردن وزن است. متاسفانه استفاده اشتباه از انسولین به پرخوری بیشتر و بیشتر چاق شدن منجر می شود.

در بیمارانی که بتازگی دچار دیابت شده اند اگر پزشک تشخیص دهد دیابت بیمار نوع 2 است و قند خون خیلی بالا باشد، می توان مدت خیلی کوتاه انسولین استفاده کرد، ولی حتما باید آن را قطع و با رژیم و ورزش مناسب و منظم دیابت را کنترل کنیم.

درصد زیادی از مادران باردار دچار دیابت بارداری می شوند. بیش از 80 درصد این مادران با کم کردن خوراکی های حاوی نشاسته و شیرین و ورزش منظم بخوبی درمان می شوند و نیازی به تزریق انسولین ندارند.