حال می توان به میانجی ترجمه رشک برانگیز عبدالله کوثری از نمایش نامه «هیپولیت» یا همان «ایپولیتوس»، با جهان به نسبت رئالیستی «اوریپید» یا همان «ائوریپیدوس» به شکل بی واسطه تری مواجه شد؛ روایتی که یادآور داستان یوسف و زلیخاست.

می توان با هیپولیت در باب امر تراژیک به تامل نشست و فرجام عشقی ممنوعه را رصد کرد، اما به نظر اجرای فرزاد امینی از هیپولیت چندان در قید این تاملات هستی شناختی نمانده و بیشتر امکان پرسشی را فراهم کرده در نسبت ما با جهان اوریپید و شیوه اجرائی آن. می دانیم که اوریپید چندان در دوران حیات خود کامیاب نبوده و بعضی آثارش مانند باکخانت ها، تنها از پس نقاب مرگ بوده که به موفقیت هایی رسیده. حال به مدد اجرای فرزاد امینی، ما با یک هیپولیت روبه رو هستیم که قرار است در نسبت با اینجا و اکنون ما معنا یابد.