وقتی در یکی از کتابخانه های روستایی استان که سرسبز و پر از باغ های سیب، گردو و میوه های سردسیری بود، خدمت می کردم، برحسب اتفاق چند طرح پرورش گاوشیری هم در روستا جریان داشت و هر روز چند بشکه شیر به مغازه های اطراف کتابخانه برای فروش می آ وردند. من از صاحبان طرح درخواست کردم درآمد یک روز تولید شیر خود را برای کمک به کتابخانه و فراهم آوردن تجهیزات آن اختصاص دهند.

همچنین از چند باغدار خواهش کردم که درآمد حاصل از فروش محصول چند درخت را به کتابخانه اهدا کنند یا از شخصی دیگر که 30 جوب گوجه فرنگی داشت، درخواست کردیم محصول چند جوب (کانال) را به عنوان کمک به کتابخانه ببخشد و خوشبختانه در همه موارد با استقبال آنها روبه رو شدم، حتی بعضی باغداران محترم، درختان مشخصی را برای این کار خداپسندانه تعیین می کردند و محصول یا پولش را تحویل ما می دادند.

با فروش آن محصولات در فراهم آوردن تجهیزات کتابخانه کمک شایانی شده بود. افراد دیگری بودند که براحتی کمک کردن را نمی پذیرفتند و دلایل خاص خودشان را داشتند؛ در مواردی ما قبول کردیم هزینه های برداشت یا کود شیمیایی را بپردازیم و آنها اختصاص سود محصول به کتابخانه را پذیرفتند، از آنجا که دامادمان مهندس زراعت و معاون اداره کل جهاد کشاورزی استان بود در سمپاشی آفت و دانش کشاورزی کمک فراوانی به ما کرد و همراه او از باغ ها و محصولاتی که کتابخانه در سود آنها سهیم بود به نحو احسن بازدید و مراقبت می کردیم و همین باعث شد محصولاتی بیشتر و با کیفیت بهتری داشته باشیم؛ به طوری که در کل باغ ها و مزارع تفاوت کیفیت و کمیت این تعداد به وضوح دیده می شد و برکت محصولشان زبانزد عام و خاص شده بود و دیگران می گفتند این برکت به سبب کمک به کتابخانه است و این باعث شده بود سال بعد بیشتر باغداران و میوه کاران به کتابخانه مراجعه و مجلات و کتاب های مخصوص باغداری را مطالعه کنند و به این شکل کتابخانه در آن روستا و روستاهای همجوارش شناخته شد.

در حقیقت آنها که به این شکل به ما کمک کردند و موجب رواج کتاب و کتابخوانی شدند هم خیرینی بودند از جنس دیگر.